KOVA KÖYÜ RESMİ WEB SİTESİ

Euzü billamineş-şeytanir-racim. Bismillahir- rahmenir-rahim. Elhamdü lillahi rabbil âlemin. Ves-selatü ves-selamü ala rasulüne Muhammediv ve ala alihi ve sahbihi ecmain.

1-) İnsan aciz ve zayıftır: İnsan, mutlak bir ihtiyaç içinde, aciz olarak dünyaya geliyor. Emelleri ve ihtiyaçları bitmiyor. Hatta yaş ilerledikçe tuli emeli artar. Peygamberimiz (s.a.s.) üç çubuk aldı. Birini önüne, birini de yanına dikti. Diğerini de uzaklara attı. Sonra (Bu çubuk insan, yanındaki de eceli, uzaktaki ise emelidir. İnsan emellerinin arkasından koşar; fakat eceli onu yakalar, emeline ulaşamaz.) buyurmuştur. İnsan maddi ihtiyaçları karşılama noktasında kimseye ihtiyacı olmadığını zannetse de, manevi ihtiyaçları devam ediyor. Allah’a olan ihtiyaç her yaşta ve her halükarda devam ediyor.

2-) İnsan Allah’ın varlığının en büyük üç delilinden biridir: Bu üç delil; Kâinat kitabı, mücessem insan vücudu ve Kur’an-ı Kerimdir. Bir tek insan, insansız kâinattan değerlidir. Her şeyin kendisi için yaratıldığı insan, elbette kendisi için yaratılanların hepsinden değerlidir. Onun için insan, “Ahsen-i Takvim” ve “A’la-yı İlliyyin” makamlarına mazhardır. Yükselme ve alçalma potansiyeli verilmiştir. Meleklerin başkanı Hz. Cebrail (a.s.) geçerek Miraca yükselen yine insandır. A’la-yı İlliyyine (ulaşılması gereken en zirveye ) ulaşan olduğu gibi esfeli safiline (aşağıların en aşağısına ) inen de insandır. Şeytan değildir. Çünkü şeytan isyan etti, inkâr etmedi. İnsan ise hem isyan hem de inkâr ettiği için en aşağı derekeye düşer.

3-) İnsan gaflet ve ülfete müpteladır: Gaflet; yaratılma sebebini ve yeryüzüne neden getirilmiştir? sorusunun cevabını unutmasıdır. Ülfet ise bulunduğu ortama alışma, orayı sevme ve sıradan hale gelme manaları vardır. “Dünya ahiretin tarlasıdır.” Efendimizin kutlu beyanını unutup, araçların amaç haline gelmesi gaflet ve ülfete güzel bir örnektir. Dünya ahireti kazanmak için araç, ahiret amaçtır. Meseleye ebedi hayatın kazanılması ve kaybı açısından bakıldığında, işin vahameti iyice anlaşılır. İhmaller yüzünden kaybedilen ve kaybettirilenleri de bu hesaba dâhil etmek gerekiyor.

4-) İnsan kendisi olduğu zaman değerlidir: Bir şeyin içine, kendisinden olmayan başka bir şey girince kendi değeri azalır. Ona karışan yabancı nesnenin oranı ölçüsünde kendisi olmaktan uzaklaşır. İnsanın gerçek mahiyeti onun kul oluşudur. En üstün makam kulluk makamıdır. Çünkü insan istese de istemese de aslı ve mahiyeti budur. Bir şeyin en değerli hali en saf hali olduğuna göre, insanın aslından olmayan şeyler vehmi (düşünme) olarak bile onun mahiyetine girdikçe değerini düşürür. Tekrar asli hüviyetine kavuşabilmesi için de birtakım zor muameleler gerekebilir. Eğer tamamen mahiyeti bozulmuş ve aslına dönmesi imkânsız hale gelmişse, o zaman artık insan olarak değerlendirilmez ve ona göre muamele görmez. Kul olarak kaldıkça, kul gibi davrandıkça, kulluğunu kabul ettikçe ve kulluk ettiği nispette insandır. Bunun için de önce iman gerekmektedir. Bu asli değerini unuttuğu ve uzaklaştığı ölçüde insanlığından uzaklaşmış olur.

                                            ***

“Kendileri de bunların hak olduklarını kesin olarak bildikleri halde sırf zalimliklerinden ve büyüklük taslamalarından ötürü onları inkâr ettiler. Ama bozguncuların sonunun nasıl olduğuna bir bak! (Neml Suresi 14. Ayet) Günümüzdeki haksızlıklara ışık tutan müthiş bir ayettir. Yorumu için tefsir kitaplarına müracaatınızı istirham ederim. Lütfen tarafgirlik gözlüğüyle değil Allah’ın hitabıyla şereflendiğimiz mü’min gözlüğüyle okuyup değerlendirelim.

Not: Allah lütuf buyurursa bu siteye yazı yazmaya devam etmeye çalışacağım. Konuları iman esasları, fark edemediğimiz güzellikler ve günahlar üzerine yazmayı düşünüyorum. İnayet Allah (c.c.)dır.